Rekonstrukcja troczków rzepki to technika operacyjna stosowana w przypadku niestabilności rzepki, nawrotowego lub nawykowego zwichnięcia rzepki oraz w niektórych sytuacjach nieprawidłowego ustawienia rzepki. Sytuacje te mogą być związane z wadami wrodzonymi stawu kolanowego lub wynikać w przebytego urazu. W wyniku niewydolności troczka rzepkowo-udowego przyśrodkowego (MPFL) dochodzi do epizodów niestabilności, podwichnięć lub zwichnięć rzepki. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej przejdź do kolejnej podstrony na, której dowiesz się więcej na temat chorób stawu rzepkowo-udowego.
Technika anatomicznej dwupęczkowej rekonstrukcji więzadła rzepkowo-udowego przyśrodkowego (MPFL) Arthrex odtwarza prawidłowy przebieg więzadła oraz zapewnia stabilność rzepki zarówno w wyproście, jak i w zgięciu. Technika ta ogranicza ryzyko niestabilności pooperacyjnej, a właściwie przeprowadzona pozwala na szybką i efektywną rehabilitację.
Skuteczna rekonstrukcja więzadła rzepkowo-udowego przyśrodkowego (MPFL) zależy głównie od umiejscowienia przeszczepów w miejscu właściwym dla przyczepów troczka przyśrodkowego. Miejsce to określa się za pomocą specjalnego szablonu. Zapewnia ono równomierne rozłożenie napięcia w stawie rzepkowo-udowym w całym zakresie ruchu, zmniejszając ryzyko nadmiernego napięcia i przyparcia rzepki w stawie rzepkowo-udowym.
Jako przeszczep wykorzystuje się ścięgno mięśnia smukłego (łac. musculus gracilis). Jest to ścięgno niewielkiego mięśnia, w zupełności wystarczające do zastąpienia troczka przyśrodkowego (MPFL). Pobrane ścięgno odbudowuje się na bazie zjawiska “jaszczurzego ogona” nie dając praktycznie dolegliwości związanych z pobraniem.
Postępowanie pooperacyjne MPFL Arthrex:
Technika anatomicznej dwupęczkowej rekonstrukcji więzadła rzepkowo-udowego przyśrodkowego Arthrex daje możliwość natychmiastowej i pewnej stabilizacji przeszczepu. Pozwala na czynne ćwiczenia mięśnia czworogłowego w zakresie ruchu pomiędzy 0° a 90° już w pierwszym dniu po zabiegu. Orteza może być ustawiana w zakresie 0°-90° (lub mniej jeśli ma działać przeciwbólowo) i powinna być noszona przez okres 6 tygodni. Może być zdejmowana w czasie świadomego odpoczynku na leżąco. Obciążanie operowanej kończyny powinno być częściowe i do zagojenia ran powinno się używać kul łokciowych. Po zagojeniu ran, obciążenie należy zwiększać stopniowo do granicy tolerancji. Pełen zakres ruchu jest dozwolony po 6 tygodniach od zabiegu włączając kolejno lekkie ćwiczenia na rowerze oraz lekki jogging. Pacjent może powrócić do pełnej aktywności fizycznej po 12 tygodniach od zabiegu.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej przejdź do kolejnej podstrony, gdzie dowiesz się więcej temat techniki zabiegu anatomicznej dwupęczkowej rekonstrukcji troczków rzepki (MPFL).
